Берәүнең уйларын икенче берәү бикләп куя алмас;

Теләгендә нык торучыны беркем өметсез итә алмас.

Тәңребезнең безгә кушуы: «Өметсезләнмәгез!»

Шулай булгач, деспот кулын яшь төрек иснәмәс, үпмәс.

Кояшың яктырсын; сукыр кеше күрми икән — күрмәсен;

Курыкма, синең йолдызыңны Тәңре бәхетсез итмәс.

Ир кеше теләкләрен күңелендә яшереп тотмас;

Үзен бер генә урынга агач кебек беркетеп куймас.

Үл, шәһит бул — шәһит урының билгеле булмасын;

Чын шәһитне икейөзлелек һич тә шатландырмас.

Саклан, күңелеңдә урын бирмә таләптән башкага;

Хаклык теләүче үз максатыннан бүтәнгә күз салмас.

Хаклык үзенә иярүчене һәр хәлдә кире какмас;

Ялганны ялганга чыгарыр, — Аллаһ теләсә, озак яшәтмәс.

Вакыт җитте, солтаныгызның бетәр заманы килде;

Милләт иблис күләгәсен Тәңре күләгәсе ясамас.

Хаклык зәгыйфь дип куркып, юлыгыздан чыктыгызмы?

Тоткан юлны ташлау сезне, әлбәттә, бәхетле итмәс.

Юк түгел, бик күп сезнең бу милләткә тәэсирегез;

Чөнки сезнең фикердәшләрегезнең дә тәэсире күп.

Сез изүчеләр башлыгын «Йолдыз»га ябып куегыз, —

Болар барысы да тик сезнең эшегез.

Әгәр сез тоткан юлыгызда нык торса идегез,

Бу хәлгә төшүегез, минемчә, мөмкин булмас иде.

Хәзер кабергә чаклы сез изүчене мактаучы булдыгыз;

Бөтен сөйләгән, язганыгыз — изүчегә коллык итү генә.